نامه ای برای جماران
سلام.
نیومدم عرض ارادت کنم و شرف یاب بشم جهت دستبوسی و ته حرفامم بگم آقا ازتون خواهشی دارم و ازتون یک انگشتر ، چفیه ، مهر و شال و... گدایی کنم.
من به اندازه وسعت کهکشان ها دلم از این روزگار و آدم هاش پره...اومدم چند کلمه حرف بزنم.
عرضم به حضورتون...شاید شما به خیال و باور خام خودتون فکر کنید و احساس گنید که از همهٔ امورات در مملکت و... با خبر و با اطلاع و آگاهید...ولی از خیل عظیمی از موارد و مطالب و موضوعات ناآگاه و نادانید. در مملکت اگر فساد باشد و به شما کلیت آن را هر روز اعلام کرده باشند کافی و وافی نبوده و نیست و نخواهد بود.چرا که در بین اطرافیان خود شما افرادی وجود دارند که باعث و بانی بی ثباتی وضع این مملکت شده اند و قطعا آن ها به گوش شما نمی رسد.چرا که اگر مسئولی که از جانب شما در سمت خود ناشایستگی دارد این از عموم و دیگر مسئولین کاری ساخته نیست و هیچکس آن را به شما اطلاع نخواهد داد.
به طور مثال دادستان ؛ ائمه جماعات و... رفتار و کردار این افراد بعنوان افراد مسئول در قبال اوضاع بغرنج جامعه بسیار مهم است.
مملکت را سیل افسردگی از پا در آورده و جامعه ای که روز به روز اوضاع و اوصافش اسفناک تر از هر روز و همیشه می شود و این یعنی عمق درد و فاجعه.
جامعه ی جوان امروز همگی انقلابی و مومن و مسلمان و مذهبی و دیندار نیستن و چه بسا در این حکومت و نظام چه افراد مذهبی و خانواده هایی که به خاطر اوضاع معیشتی از مذهب و دین و خدا فاصله گرفته اند.
مسئولان این نظام و حکومت با #حجاب دختران این جامعه نزاع دارند با #ورزشگاه رفتن آن ها نزاع دارند با دوچرخه سواری آن ها ستیز و جنگ دارند. این جامعه نیازمند نشاط و شور و... است اما با این رفتار و کردار و کنش مسئولین این جامعه روز به روز افسرده تر و بیمارتر از گذشته می شود و این یعنی پایان دین و مذهب.
بیکاری و فقر و فساد در جامعه بیداد می کند و این ها علاجی ندارد تا زمانی که بستری برای سرمایه گذاری و ایجاد شغل و فراهم گردن محیطی برای اشتغال جوانان تحصیل کرده ی این جامعه و این هیچ چاره ای نخواهد داشت مگر سازش با کشورهای آمریکایی و اروپایی ، حتی به بهانه برون رفت از این اوضاع دهشتناک.
خود را با سیاست های غلط ، مسئولین ناکارآمد و نابخرد از راه به در نکنید.
الهی و ربی من لی غیرک
«پور پارس»